Μετά τον πόλεμο: η Θεσσαλία στη Νέα Ιωνία και η Νέα Ιωνία στη Γερμανία

Αν και η βιομηχανία του Βόλου αποτέλεσε τόπο εργασίας τόσο για τους πρόσφυγες των προηγούμενων δεκαετιών όσο και για τους εσωτερικούς μετανάστες η αποβιομηχάνιση στα τέλη της δεκαετίας του '50 ώθησε πολλούς κατοίκους να μετακινηθούν πρός τη Βόρεια Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία. 

Η αποβάθρα 11 του σταθμού του Μονάχου αποτέλεσε συμβολικό τόπο εκείνης της μεταναστευτικής διαδρομής. Στην  αποβάθρα αυτή έφτανε η αμαξοστοιχία «Ελλάς Εξπρες» που έκανε το πρώτο της δρομολόγιο το 1963. Ήταν η πρώτη σταθερή σιδηροδρομική σύνδεση, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ της Ελλάδας και της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Η σιδηροδρομική αυτή γραμμή άρχισε να λειτουργεί μόλις 3 χρόνια μετά την υπογραφή της  «Σύμβασης Περί Επιλογής και Τοποθετήσεως Ελλήνων εργατών εις γερμανικάς επιχειρήσεις». Είχε άλλωστε σχεδιαστεί ειδικά για να διευκολύνει την κυκλοφορία των Ελλήνων μεταναστών/ριων.  Λόγω της αυξημένης κίνησης, το 1967, ο ΟΣΕ δρομολογεί άλλη 

μια αμαξοστοιχία προς Γερμανία, το «Acropolis Express».  Τον Νοέμβριο του 1964 επιβιβάζεται στο Ελλάς εξπρες η Σουλτάνα Χατζή από το Γριζάνο Τρικάλων. Οργανώνει το ταξίδι της μαζί με περίπου 30 ακόμα κορίτσια από τα γύρω χωριά, μέσω των γραφείων ευρέσεως εργασίας. Φτάνει στην αποβάθρα 11 του σταθμού του Μονάχου σε ηλικία 24 χρονών, έχοντας ήδη συμβόλαιο με τη Siemens.  Στην αποβάθρα 11 του σταθμού του Μονάχου φτάνουν το 1962, ο Χρήστος και η Ευαγγελία Χαρδαλούπα από τον Βόλο, τους οποίους το 1965 ακολουθεί ο αδερφός  του Χρήστου, ο Θεόφιλος. Στην αποβάθρα 11 φτάνει επίσης και ο Βαγγέλης Μουστάνης από την Νέα Ιωνία το 1964. Στα 13 χρόνια από το 1960 έως και το 1973 -που η Γερμανία αναστέλλει τις διμερείς συμβάσεις εργασίας λόγω της πετρελαϊκής κρίσης- έχουν φτάσει συνολικά 615.000 άντρες και γυναίκες από την Ελλάδα για να χτίσουν, μαζί με περίπου 1,5 εκατομμύριο Ιταλούς, Ισπανούς, Πορτογάλους και Τούρκους, το οικονομικό θαύμα της μεταπολεμικής Γερμανίας. Οι βασικές αιτίες αυτής της μαζικής μετανάστευσης από την Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η διόγκωση της ανεργίας, η φτώχεια, οι μετεμφυλιακές διώξεις και το καθεστώς της Χούντας . 

Πενήντα χρόνια αργότερα, από το 2010 έως και το 2020 περίπου 467.000 άντρες και γυναίκες από την Ελλάδα εγκαθίστανται στη Γερμανία για να δουλέψουν. Χωρίς να χρειάζονται πλέον ειδικά έγγραφα, προσκλήσεις ή ιατρικές εξετάσεις αλλά και χωρίς να έχουν εξασφαλισμένη δουλειά και στέγη. Ένα μοντέλο ατομικής μετανάστευσης που την ευθύνη για τη μετακίνηση, την εύρεση δουλειάς και στέγης την έχει αποκλειστικά αυτός/η που μεταναστεύει, σε αντίθεση με τις συλλογικές συμβάσεις υπό κρατική εποπτεία της δεκαετίας του ΄60. Ένα εργατικό δυναμικό εξειδικευμένο, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, σε αντίθεση με τους ανειδίκευτους εργάτες/ριες του προηγούμενου αιώνα. Παρόλα αυτά, οι αιτίες της μετανάστευσης παρόμοιες: η διόγκωση της ανεργίας, η φτώχεια, το καθεστώς των Μνημονίων και η οικονομική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα.