Η Eron από το Περμέτι

Μέσα από την αφήγηση της Eron (ψευδώνυμο) από το Περμέτι, θα χαρτογραφήσουμε ίχνη αυτής της εμπειρίας μετακίνησης, εγκατάστασης, εργασίας και κοινωνικής ή όχι αποδοχής. 

Η Eron έφτασε στον Βόλο τον Αύγουστο του 1993. Ο σύζυγός της, ο Λεωνίδας, είχε ήδη εγκατασταθεί και δούλευε στον Βόλο. Η Eron έβγαλε ταξιδιωτική βίζα για δύο εβδομάδες και ο Λεωνίδας πήγε στην Αλβανία να την πάρει για να ταξιδέψουν μαζί. Είχε μαζί της μόνο μια βαλίτσα με τα απαραίτητα για δύο εβδομάδες.  Άφησαν την κόρη τους με τους συγγενείς τους. 

Η Eron μιλάει για το ταξίδι της, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Λεωνίδας της περιέγραφε κάθε τόπο από όπου είχε περάσει. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, η αφήγηση του Λεωνίδα στην Ερον αποτελεί μια σύνοψη της ιστορίας της πρώτης περιόδου της αλβανικής μετανάστευσης: Το κυνηγητό και η βία στα σύνορα, η εργασιακή περιπλάνηση, η έντονη εκμετάλλευση και η απλήρωτη εργασία, αλλά και η στήριξη και η αλληλεγγύη προς τους νεοφερμένους. 

«Ταξιδέψαμε μαζί και με οδηγούσε σε όλο το δρόμο, έκανε σαν τον ξεναγό. [..] να που είναι η Κατάρα, να εκεί μας έπιασε η αστυνομία, να εκεί μας μας χτύπησαν με σφαίρες, εκεί κρυφτήκαμε. Σε αυτό το σπίτι μας έδωσαν ψωμί [...]».

Στη συνέχεια η Eron μιλάει για την απόφασή της να μείνει στον Βόλο, παρόλο που ήξερε πως θα δουλέψει ως οικιακή εργάτρια και δεν θα βρει μια καλύτερη δουλειά. Μιλάει για τις εμπειρίες των συμπατριωτών της στο Βόλο, και για την αισιοδοξία της νεότητας, όπως χαρακτηριστικά λέει:

«ένιωθα νέα, πολύ νέα. Μπορούσα να τα καταφέρω». 

Στην ηχητική αφήγηση και στο συνοδευτικό κείμενο συμπεριλαμβάνονται αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Eron (ψευδώνυμο). Γεννήθηκε το 1964 στο Περμέτι. Δασκάλα στην Αλβανία, οικιακή βοηθός στην Ελλάδα. Συνέντευξη στη Λαμπρινή Στύλιου, 24/7/2005. Αρχείο Οπτικοακουστικών Μαρτυριών (Σ008/032), Τμήμα ΙΑΚΑ, Παν. Θεσσαλίας.