Τα μαγαζιά στην Άνω Πόλη

Στο Κουλέ Καφέ, γύρω από την πλατεία. Στην οδό Αποστόλου Παύλου, όπου παρουσιάζεται μεγάλη συγκέντρωση με αρκετά όμως καταστήματα κάτω από την Αγίου Δημητρίου. Στην Ακρόπολη υπήρχαν αρκετά εξοχικά κέντρα. Οι ανάγκες εξυπηρετούνταν ακόμη από πολλούς πλανόδιους, εικόνα που έμεινε ζωντανή μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Τα εμπορικά καταστήματα που λειτουργούσαν εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των κατοίκων, οι οποίοι όμως ψώνιζαν πάντα και από τα μαγαζιά του κέντρου.

Την ίδια στιγμή οι βιοτεχνικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις που λειτούργησαν στην Άνω Πόλη ήταν ελάχιστες. Πέρα από το μηχανουργείο Αξιλιθιώτη στον Ισλαχανέ, στο οποίο δούλεψαν αρκετοί κάτοικοι της Άνω Πόλης, η έρευνα δεν εντόπισε κάποιαν άλλη επιχείρηση έντασης εργασίας.

Την άνοιξη του 1933 στο Τσινάρι γύρω από τη βρύση υπήρχαν μια σειρά μαγαζιά, καθιστώντας την περιοχή μία από τις πλέον εμπορικές της Άνω Πόλης. Το καφενείο «Ο Πλάτανος» του Δημοσθένη Φιλοξενίδη υπήρχε από τα τέλη του 19ου και λειτουργεί ακόμα ως ουζερί «Τσινάρι». Ένα από τα παλιότερα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Τα καφενεία «Γανόχωρα» του Λάμπρου Καραμπετιάδη, «Ωραία Τύχη» του Γ. Τριχόπουλου, «Ποσειδών» του Ηλία Μπαϊρακτάρη. Τα παντοπωλεία του Νίκου Αλατζά, του Γιάννη Κιακίδη, του Σταύρου Καλίτσα και του Ψιμόπουλου. Ο φούρνος του Ιωάννη Δημητρίου, τρία κουρεία, του Χρήστου Τσομανίδη ή Κουμπή, του Βασιλειάδη και του Ευάγγελου Ντουνιανίδη, το τσαγκάρικο «Ο Ερωτόκριτος» του Ι. Μπουντουρίδη, το καρβουνιάρικο του Εμμανουήλ Ιωαννίδη. Η Κωστούλα η Σμυρνιά που πουλούσε καπνό και εφημερίδες, στημένη δίπλα στη βρύση. Και το ζαχαροπλαστείο του Παρθένη Μπαχαριάδη.

Έγραφε για το τελευταίο η Εφημερίς των Βαλκανίων στις 5 Μαΐου 1933: Αντίκρυ της «Ωραίας Τύχης» είνε το ζαχαροπλαστείον του κ. Παρθένη Μπαχαριάδη. Μόλις πατήσουμε το κατώφλι βρισκόμαστε προ ειδυλλιακού θεάματος. Όλο το οικογενειακόν συγκρότημαν του καταστηματάρχου, συμβία, πεθερά, κονιάδα, κονιάδες, τρυφεροί βλαστοί εν πλήρει δράσει. Έχει ο καθένας μια μάζα ζύμης μπροστά του και κατασκευάζει γλυκά τα οποία αραδιάζονται σε λαμαρίνες. Ορίστε λοιπόν, εσείς κύριοι αντιφεμινισταί που επιμένετε και θέλετε σώνει και καλά τη γυναίκα στο σπίτι. Ιδού όπου η σημερινή κρίσις κάνει τη γυναίκα και του πειο συντηρητικού ακόμη περιβάλλοντος να βρίσκεται και στο σπίτι αλλά και στο μαγαζί, στο εργαστήριο, στο χαράκωμα της δουλειάς, με άλλους λόγους.